5 klasycznych aktorów, których filmy musisz znać

W pogoni za kolejnymi spektakularnymi premierami, nie raz zapominamy o filmowej klasyce. A ta potrafi być przecież znacznie bardziej „gęsta”, fascynująca, krwista, prawdziwa. I to nie tylko ze względu na świetne fabuły, które nie ułatwiają sprawy widzom, zmuszają do angażowania się. Ale także z powodu dawnych aktorów, którzy w swój zawód wkładali całych siebie, szlifowali warsztat, byli zachwycający i prawdziwi jednocześnie. Dziś takich aktorów już nie ma – można westchnąć z żalem, po czym wziąć się za nadrabianie starych klasyków.
John Wayne John Wayne to zdecydowanie najsłynniejsza twarz westernu. Są tacy, którzy żartują, że przez całą swoją karierę grał on tylko jedną postać - siebie. Po tym jak pierwszy raz wszedł na konia, by przemierzyć Dziki Zachód i postrzelać z rewolweru, robił to już do samej śmierci. Zagrał w takich wielkich filmach, jak „Dyliżans”, „Rzeka czerwona”, „Nosił żółtą wstążkę”, „Rio Grande”, „Rio Bravo”, „Człowiek, który zabił Liberty Valance'a”, „Poszukiacze”, „Alamo”, „Rio Lobo”, „El Dorado” czy „Kowboje”. Za występ w „Prawdziwym męstwie” zgarnął Oscara. Jego ostatni film, „Rewolwerowiec”, doskonale podsumowuje karierę aktora. Wayne wcielił się tu w chorującego, bliskiego śmierci rewolwerowca, który przed własnym pogrzebem próbuje wyrównać rachunki i dokonać rozliczenia. Filmy z Johnem Waynem to kawał męskiego kina i męski priorytet do nadrobienia.
Humphrey Bogart „Casablanca” to film, którego nie można nie zobaczyć i umrzeć z czystym sumieniem. To film najbardziej kultowy z kultowych, jedno z najznamienitszych arcydzieł kina, rzecz genialna, fascynująca i słusznie zasłużona. Jej gwiazdą był oczywiście Humphrey Bogart, kolejna legenda ekranu. Facet wcale nieprzystojny, nie za wysoki, a mimo to uwielbiany i doceniany przez tłumy. Zagrał jeszcze w takich arcydziełach, jak „Sokół maltański”, „Takie nasze życie”, „Wielki sen”, „Skarb Sierra Madre” czy „Godziny rozpaczy”. Zmarł przedwcześnie, bo w wieku 57 lat na raka krtani. Był nałogowym palaczem, ale potrafił z ujmującym urokiem żartować ze swojej choroby. Ponoć ostatnim wypowiedzianym przez niego zdaniem miało być: „nigdy nie powinienem był przerzucać się ze szkockiej na martini…”
Marlon Brando Zbliżając się nieco do współczesności, należy zatrzymać się chwilę przy niezwykłej postaci Marlona Brando, jednego z najbardziej charakterystycznych i charyzmatycznych postaci kina, przedstawiciela tak zwanej aktorskiej Metody (oględnie: grania emocjami). Powierzchowność Brando była osłupiająca. Facet o ogromnych barach, nieco szalonym, twardym wzroku, piękny i niebezpieczny zarazem. Słynny aktor był niemałym furiatem i geniuszem jednocześnie. Grał całym sobą, nie oszczędzał się, zadziwiał publikę. Prywatnie był trudnym człowiekiem, wybuchowym narwańcem, po którym nie wiadomo, czego można się spodziewać. Walczył z impulsywnym obżarstwem, przez co często byliśmy świadkami jego chorobliwego przybierania na wadze. Spośród klasyków, w których zagrał, warto zwrócić uwagę na takie tytuły, jak: „Tramwaj zwany pożądaniem”, „Vivat Zapata!”, „Dziki”, „Na nabrzeżach” czy „Jak ptaki bez gniazd”. Z bardziej współczesnych ról obowiązkowymi do nadrobienia są oczywiście jego występy w „Ojcu chrzestnym”, „Ostatnim tangu w Paryżu” czy „Czasie apokalipsy”.
Paul Newman Aktor uznawany z jednego z najprzystojniejszych i najbardziej urodziwych facetów w historii kina. Mimo że dziewczyny kochały się w nim na potęgę, on przez długie lata aż do końca swojego życia żył u boku jednej kobiety – aktorki Joanne Woodward. Często porównywano go do Marlona Brando (przynajmniej na początku jego kariery), choć ten niezmiernie się od niego różnił. Był bardziej wyważony, elegancki, spokojniejszy, analityczny, wyglądał na faceta z dobrego domu. Zagrał w masie różnorodnych i wybitnych filmów. Pamiętamy go z „Kotki na gorącym, blaszanym dachu”, „Bilardzisty”, „Paryskiego bluse’a”, „Nieugiętego Luke’a”, „Butcha Cassidy i Sundance Kida”, „Żądła”, „Płonącego wieżowca”, „Koloru pieniędzy”, „Buffalo Bill i Indianie” czy „Werdyktu”. Prywatnie wzbudzał ogromną sympatię. Wszyscy lubili Paula Newmana. Dbał o siebie, uprawiał sporty, był kierowcą rajdowym (dobrym!). Jego kariera to niemalże ideał hollywoodzkości w tym dobrym znaczeniu.
Charles Bronson Charles Bronson to syn Amerykanki litewskiego pochodzenia i Waltera Bunchinskiego, polsko-litewskiego imigranta. W trakcie bogatej i fascynującej kariery wykształcił się w rolach milczących twardzieli, którzy wyjątkowo szybko potrafią sięgać po broń. Był jednym z lepszych reprezentantów kina akcji w starym stylu – jeszcze bez masy efektów specjalnych czy umięśnionych osiłków. Mimo że pod koniec kariery zaczął grywać w niebywałych szmirach, u jej szczytu był niemalże bogiem. Spośród jego wybitnych kreacji należy wspomnieć: „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie”, „Siedmiu wspaniałych”, „Parszywa dwunastka”, „Miasto przemocy”, „Życzenie śmierci”, „Wielka ucieczka”, „Żegnaj przyjacielu” czy „Bitwa o Ardeny”.