5 remake'ów, które powinien obejrzeć każdy fan kina

Do remake’ów z reguły podchodzimy nieufnie. Nauczyli nas zresztą tego twórcy filmów, którzy do przerabiania starszych produkcji podchodzą z energią i zaangażowaniem, wiele obiecują, ale rzadko kiedy udaje im się przebić oryginał. Remake kończy zwykle jako tania, plastikowa podróbka, o której szybko się zapomina, zostawiając w pamięci jedynie oryginał. Są jednak w historii filmu pewne wyjątki.
Prawdziwe męstwo Kiedy remake robią bracia Coen, powinniśmy przygotować się na coś dobrego. Nazwisko bowiem zobowiązuje. Trzeba przyznać, że im się udało – western „Prawdziwe męstwo” ogląda się z przyjemnością, a brawurowe kreacje Jeffa Bridgesa i Matta Damona na długo pozostają w pamięci. Pierwowzór tejże produkcji powstał w 1969 roku, a w roli głównej zobaczyliśmy samego Johna Wayne’a, który zresztą został nagrodzony za ten występ Oscarem. Zarówno bracia Coen, jak i Henry Hathaway, wzorowali się na książce autorstwa Charlesa Portisa o tym samym tytule.
Przylądek strachu W 1962 roku J. Lee Thompson nakręcił świetny thriller pt. „Przylądek strachu”. Fabuła kręci się wokół adwokata, który musi się bronić przed zemstą psychopaty skazanego niegdyś za gwałt nieletniej. W roli głównej zobaczyliśmy Gregory’ego Pecka. Za tę samą historię wiele lat później, bo w 1991 roku, zabrał się Martin Scorsese. I udało mu się! Film z rewelacyjną obsadą (Robert De Niro, Nick Nolte, Jessica Lange, Juliette Lewis), charakteryzuje się przytłaczającą, duszną atmosferą. Warto zobaczyć!
Szakal „Dzień szakala” z 1972 roku w reżyserii Freda Zinnemanna bez wątpienia należy do czołówki thrillerów politycznych wszechczasów. Scenariusz oparto na brawurowej powieści Fredericka Forsytha pod tym samym tytułem, w roli głównej wystąpił Edward Fox. Do tematu powrócono w 1997 roku, kręcąc pamiętny film pt. „Szakal”. Tu z kolei mogliśmy obejrzeć Bruce’a Willisa i Richarda Gere, za kamerą stanął Michael Caton-Jones. Oba filmy charakteryzują się nie tylko dobrze budowanym napięciem, ale niezwykłą sugestywnością.
Noc Żywych Trupów Pierwszy był George A. Romero. To on w 1968 roku z całym impetem na ekrany kin wprowadził przerażające postacie żywych trupów, to on zapoczątkował nowy nurt w kinematografii. Fabuła horroru jest prostsza niż konstrukcja cepa – grupka ludzi barykaduje się w domu, by przetrwać atak zombiaków. Temat podjął w 1990 roku ponownie Tom Savini, który na co dzień zajmował się w Hollywood efektami specjalnymi, nie reżyserią. Wcześniej współpracował z Romero choćby przy okazji „Poranka żywych trupów”. Samodzielnie odświeżył słynną, zombiakową noc i nieźle mu to wyszło.
Coś „Coś” to nie tylko jeden z najlepszych remake’ów w historii kina. To jeden z najlepszych horrorów, które kiedykolwiek powstały. Oryginał pod polskim tytułem „Istota z innego świata” został nakręcony w roku 1951 przez Christiana Nyby i Howarda Hawksa. Trzydzieści lat później film o przybyszu z innej planety nakręcił także kultowy reżyser, John Carpenter. „Coś” z 1982 roku z muzyką Ennio Morricone jest wyposażony w niezapomniany klimat, dynamiczną akcję, ogromne napięcie i wszystko to, co czyni obraz niezapomnianym i kultowym.