6 niepokojących faktów na temat książek

Lepiej żyć w społeczeństwie, w którym się czyta, niż na książki patrzy z pogardą. Między innymi o tym pisał Ray Bradbury w swojej głośnej powieści pt. „451 stopni Fahrenheita”. Jej fabuła przedstawiła świat przyszłości, w którym strażacy zostali powołani do palenia książek. Literaturę zastępuje ogłupiająca telewizja, bezmyślne telenowele i płytkie show, co powoduje uwstecznienie u ludzi, wyzbycie się emocjonalności wyższej, otumanienie. Dzisiaj wizja Bradbury’ego jakby się spełnia – w mniej radykalny sposób, a jednak wyraźnie i samo z siebie. Przynajmniej w Polsce, gdzie aż 60% mieszkańców nie przeczytała w zeszłym roku żadnej książki. Oto kilka zawstydzających faktów dotyczących książek, nas i społecznego stosunku do czytania.
Czytanie książek to wstydliwa czynność Kiedyś czytanie było oczywistą aktywnością. Czytał niemalże każdy, a pytanie „co czytasz?” wcale nie było wstydliwe. Dziś książki w wielu środowiskach są uważane za obciach. Zjawisko to zaczyna się już w szkole. Dzieciak, który dużo czyta, zwykle uznany jest przez rówieśników za tak zwanego kujona. Niechże spróbuje bardziej jarać się książkami, niż nowymi grami na konsolę lub nowoczesnymi iPhonami! – hańba gwarantowana. Wraz z odrastaniem niewiele się zmienia. Chcesz się przekonać? Wpadnij na imprezę do przeciętnego, polskiego domostwa. Między kieliszkiem wódki, a ogórkiem, między trzecim piwem a kiełbasą, powiedz: „A co czytaliście ostatnio? Bo ja…”, a następnie poczuj na sobie zdziwione, zagubione spojrzenia i niezręczność całej sytuacji.
Mniej wstydliwe od czytania książek jest oglądanie telewizji Nie wstyd rozmawiać o nowym programie w telewizji, choćby jego formuła była najgłupsza na świecie. Wstyd za to przyznać się do ciekawych książek przeczytanych w ostatnim czasie. Gdy starasz się rozmawiać o literaturze z kimś, kto książki ma gdzieś, przeważnie zostaniesz odebrany jako nudziarz, freak, „profesorek”, nawiedzony outsider. Takie sytuacje nie zdarzają się jednak, gdy tematem są gry, filmy czy seriale. Literatura to obecnie najbardziej obciachowa i najmniej atrakcyjna forma obcowania z kulturą.
„50 twarzy Greya” to jeden z największych bestsellerów ostatnich sezonów Jeśli już czytamy to często jest to szmira. Wyniki sprzedaży jednej z najgłośniejszych ostatnio książek, czyli „50 twarzy Greya” mówią za siebie. E.L. James, która wypuściła na rynek to dziwaczne czytadło, nie należy do najbardziej lotnych pisarek. Jej język nie jest prosty, a prostacki, jej spojrzenie na świat jest dość ograniczone, jej pomysły zaś są dobitnie prymitywne. Tymczasemna punkcie jej pisania oszalały całe tłumy, co w zeszłym roku wywindowało pisarkę na pierwszą pozycję rankingu najlepiej zarabiających pisarek. Trochę obciach, prawda?
Książki celebrytów sprzedają się lepiej niż klasyki Jak dzisiaj sprzedają się książki Tołstoja czy Dickensa? Dość kiepsko. W jakim tempie natomiast znikają z księgarnianych półek tacy autorzy, jak: Justin Bieber, Krzysztof Ibisz, Katarzyna Cichopek, Agnieszka Maciąg, Weronika Marczuk, Britney Spears czy Paris Hilton? Pisanie celebrytów stało się dziwaczną plagą ostatnich lat. Pisanie płaskie, bez polotu, zakłamane, sztuczne, kulawe językowo, niepotrzebne. A jednak cieszące się popularnością większą niż większość klasyków.
Ponad połowa Polaków nie czyta WCALE Echa niepokojących badań Biblioteki Narodowej na temat czytelnictwa w Polsce, wciąż krążą w wypowiedziach medialnych. Eksperci, czytelnicy, ludzie zainteresowani kulturą grzmią: ciężko żyć w społeczeństwie, w których aż ponad połowa Polaków nie przeczytała w ostatnim roku żadnej książki. Dlaczego? Społeczeństwo nieczytające ma ograniczoną wyobraźnię, mniejszą wiedzę, jest infantylne. Co za tym idzie podejmuje głupsze, mniej odpowiedzialne i przemyślane wybory, z dnia na dzień staje się bardziej otumanione, łatwo nim manipulować. Książki to nie tylko rozrywka, to gimnastyka umysłu. Bez niej stajemy się umysłowo ociężali.
Tylko 8% nastolatków czyta codziennie Prognozy na przyszłość też nie są dobre. Według badań Biblioteki Narodowej zaledwie 8% nastolatków czyta książki codziennie. To wynik bardzo niepokojący, szczególnie, że dla nastolatków, z racji chodzenia do szkoły, czytanie to przecież obowiązek. Niestety nie istnieje wśród młodych potrzeba czytania. Nie wynoszą jej ani z domu, ani ze szkoły. Jeśli więc nawyk czytania nie zostaje wśród młodych wyrobiony, jakie jest prawdopodobieństwo, że to zaprzepaszczenie zostanie nadrobione w późniejszym życiu?