Arthur C. Clarke - science fiction w czystej postaci

Twórczość Arthura C. Clarka to już klasyk. Jego najsłynniejszym dziełem jest „2001: Odyseja kosmiczna”, napisana w 1968, którą wciąż uważa się za jedno z największych osiągnięć w literaturze tegoż gatunku. Zwolennicy i fani Clarka utrzymują, że jego słowa nie zestarzały się nic a nic, a dodatkowo odróżniają się od tego, co dzisiejsza fantastyka naukowa ma do zaproponowania, czyli czystość gatunku. Dzisiejsze science-fiction w lwiej części różni się od swoich klasyków przechyleniem w stronę innych gatunków – np. w kierunku powieści psychologicznej, kryminalnej, sensacyjnej. Natomiast Arthur C. Clarke był gatunkowym purystą. „Science” to najważniejszy element twórczości Clarka. Pisarz ten zrezygnował z psychologicznych sylwetek swoich bohaterów, czy innych elementów charakterystycznych dla różnorodnej prozy. On swoje historie snuł w duchu naukowym, opierając się na własnej, imponująco rozległej wiedzy. Unikał stylistycznych chwytów, nie upiększał, nie zaśmiecał. Jego twórczość nie była fantastycznym bajaniem o niemożliwych światach – wszystko, o czym pisał, mieściło się w granicach prawdopodobieństwa. Warto wiedzieć, że wizja Clarka stała się podwaliną dzisiejszej techniki satelitarnej, a on został uznany za jej ojca (nominowano go nawet do Nagrody Nobla). W wielu opracowaniach technicznych orbita geostacjonarna nosi nazwę "orbity Clarka". Dzięki tej fascynacji nauką, możliwościami człowieka i jego miejscem we Wszechświecie, twórczość tegoż pisarza stawia się tuż obok dzieł Isaaca Asimova, Ray’a Bradbury’ego, Roberta Heinleina. To fantastyka wysokiej jakości, można nawet powiedzieć, że „wyższa szkoła czytelniczej jazdy”, nie dla każdego. Nie dla tych, których nudzą naukowe dywagacje. Oprócz „Odysei” Clarke wydał wiele powieści, z których niektóre uzyskały miano bestsellera. Jedna z bardziej popularnych i zarazem najbardziej nagrodzonych (Nagroda Hugo, Nebula, Locusa, Jupitera) to „Spotkanie z Ramą” z 1972 roku. Rzecz dzieje się w roku 2130, kiedy to ludzkość odkrywa obiekt będący tworem obcej rasy – gigantyczny walec, przemieszczający się w głębiach kosmosu. Ziemianie wysyłają statek kosmiczny w celu zbadania obiektu. Jednego z polskich tłumaczeń powieści dokonał Tomasz Lem – syn Stanisława Lema. Ekranizacją książki interesował się ponoć David Fincher, jednak zrezygnował z tych planów. Z kolei najsłynniejszą ekranizacją na podstawie twórczości Clarka jest oczywiście „2001: Odyseja kosmiczna” w reżyserii Stanleya Kubricka. Mówi się, że to jedna z najwybitniejszych produkcji w historii kina. Sam reżyser nazwał go "niewysłownie dobry film science-fiction". Kubrick postawił bardzo wysoko poprzeczkę, być może to zniechęca innych filmowców od ekranizowania Clarka.
Poza prozą Clarke udzielał się również w innych dziedzinach. Napisał około 30 książek popularnonaukowych z dziedziny futurologii, astronautyki, a nawet eksploracji podwodnej. W Polsce również wydano kilka z nich, między innymi: „Na podbój przestrzeni” i „Tajemnice koralowych raf”.
Clarke zmarł 19 marca 2008 roku w wieku 91 lat.