Dean Koontz - koszmary na jawie

Można to nazwać pewnego rodzaju pechem – Dean Koontz zawsze będzie wymieniany jako tej drugi po Stephenie Kingu. W taki sposób tytuł mistrza horroru nigdy nie zostanie mu przypisany, a przecież mógłby. Trudno jednak konkurować z Kingiem. A nie każdy fan autora „Lśnienia” lubi prozę Koontza – ma ona bowiem nieco inną specyfikę. Jego powieści nie są tak proste w odbiorze, czasami stawiają opór. Ich tematyka jest jednak bliźniacza – Koontz podobnie jak King, w swoich dziełach rozprawia na temat zła tkwiącego w człowieku, stara się zgłębić przyczyny jego powstania i konsekwencje. Wychodzą z tego przekonujące horrory. Dorobek Koontza jest imponujący ilościowo, ale jakościowo również - na długiej liście publikacji znajdzie się wiele bestsellerów. Zaczął pisać już w latach 60., jednak przebić udało mu się dopiero kilka lat później. A to za sprawą powieści „Szepty”, która została uznana przez czytelników za niesamowite zjawisko. To tutaj Koontz skorzystał ze stylistyki, która będzie towarzyszyć jego książkom już stale. Na kartach jednej powieści połączył elementy horroru, thrillera i scence fiction, zrobił z tego sprawnie czytający się miszmasz i osiągną sukces. Już niedługo jego historie miały sprzedawać się w ogromnych nakładach. Koontz, jak sam przyznaje, pracuje około 70 godzin tygodniowo. Jedna jego książka powstaje mniej więcej w ciągu pięciu miesięcy, czasem napisanie jej zajmuje mu rok. Swoją twórczość traktuje jako ciężką pracę, która jednak przynosi niezwykle satysfakcjonujące efekty. Początkowo pisał pod pseudonimami, książki podpisując jako: Brian Coffey, Leigh Nichols, John Hill The Long Sleep, Anthony North Strike Deep. Oprócz horrorów, zbiorów opowiadań i książek należących do cyklów, Dean pisze również… bajki. Wydał trzy książki dla dzieci, a inspiracją do ich napisania były własne pociechy. Obecnie bowiem Koontz prowadzi spokojne, ułożone życie – mieszka z żoną Gerdą w południowej Kalifornii. Nie zawsze jednak to życie układało się tak dobrze. Wręcz przeciwnie. Zaglądając w biografię Koontza dowiemy się skąd czerpie on inspiracje, pisząc książki dotyczące zła i najciemniejszych zakątków ludzkiej duszy. Koontz miał bardzo trudne dzieciństwo. Jego ojciec był nieleczonym schizofrenikiem, który pogłębiał swoją chorobę mocno nadużywając alkoholu. Dla rodziny – zarówno dla matki jak i dla niewinnego syna – był tyranem. W rodzinnym domu pisarza niejednokrotnie dochodziło do rękoczynów, a bywało jeszcze gorzej. Zdarzało się, że pijany ojciec groził synowi nożem, robił nieprawdopodobne sceny, ponosiło go bez ograniczeń. Ratunkiem i ucieczką dla małego i skrzywdzonego chłopca były książki i kreskówki. Koontz czytał bardzo dużo, połykał kolejne historie, to one pomagały mu odgrodzić się od wrogiego świata, pozwoliły przetrwać. Można powiedzieć, że Koontza w zasadzie wychowały jedynie książki. One też poprowadziły go prawidłową ścieżką do dobrego życia. Determinacją i samodyscypliną pisarz skończył studia, bez żadnego wsparcia od rodziny. Początkowo zarabiał jako nauczyciel – potem jednak szczęśliwie sam zaczął pisać książki. Literatura uratowała mu życie.