Demi Moore - jak być seksowną pięćdziesięciolatką?

Ciało Demi Moore to prawdziwa, hollywoodzka sensacja. Aktorka w listopadzie skończy pięćdziesiąt lat, co wydaje się być nieprawdopodobne, gdy na nią spojrzymy. Kiedy kilka lat temu związała się z szesnaście lat młodszym Ashtonem Kutcherem, złośliwi mówili, że w ten właśnie sposób próbuje się odmłodzić. Być może – choć akurat ta aktorka nie musi stosować tego typu chwytów. Wygląda świetnie, pieczołowicie dba o swoje ciało, na salonach wygląda aż tak zjawiskowo, że u jej boku właściwie nie jest potrzebny żaden gryzipiórek. No dobrze, więc wiemy, że jest piękna. Co natomiast z jej talentem i karierą aktorską? Wygląda na to, że Demi Moore po wyraźnym kryzysie dobieranych przez siebie ról powraca. Pod koniec zeszłego roku mieliśmy okazję zobaczyć ją w ambitnym thrillerze ze świetną obsadą pt. „Chciwość”. Zagrali tu między innymi – Kevin Spacey, Jeremy Irons czy Paul Bettany.
Z kolei interesująco zapowiada się również dramat, w którym aktorka zamierza wystąpić, czyli „Very Good Girls” w reżyserii utalentowanej Naomi Foner. Moore pokaże się tu u boku dwóch wschodzących gwiazdeczek kina – Dakoty Fanning i Elizabeth Olsen. Będzie to dobra okazja, by znowu udowodnić swoją wartość, która prócz cielesności ostatnio została zachwiana. Moore grała od jakiegoś czasu raczej w średnich bądź kiepskich filmach, angażowano ją również do drugoplanowych ról. Jednym z nielicznych, godnych uwagi produkcji z jej udziałem jest „Mr. Brooks” – thriller z Kevinem Costnerem, gdzie wcieliła się w postać detektyw Tracy Atwood. Zagrała także w „Niedościgłych Jonesonach” z Davidem Duchovnym u boku.
Z krytyką bądź z kompletnym brakiem uwagi spotkały się natomiast: „Aniołki Charliego: Zawrotna prędkość” (sensacje wzbudziło jedynie ciało Moore), dreszczowiec „Półmrok” czy melodramat „Łzy szczęścia”. Moore to bowiem aktorka przede wszystkim lat 90. To wtedy zagrała wiele pamiętnych ról, czasem wzruszających, czasem na wskroś poważnych, albo też bez skrupułów cielesnych.

Przypomnijmy sobie przejmujący duet, jaki stworzyła wraz z Patrickiem Swayze w „Uwierz ducha”, stanowczą i mocną kreację w „Ludziach honoru” czy wiarygodną i ciepłą rolę w „Końcu niewinności”, gdzie towarzyszyła jej między innymi Melanie Griffith. Nie da się nie wspomnieć o jej kilku najsłynniejszych występach – wielu pamięta, jakie emocje wzbudzała w „Niemoralnej propozycji” z Robertem Redfordem i Woodym Harrelsonem, w „Szkarłatnej literze” z Garym Oldmanem czy w „Striptizie”.
W tym ostatnim filmie wystąpiła jedynie dla pieniędzy – otrzymała wtedy niebanalną gażę w wysokości 12 milionów dolarów i choć film został okrzyknięty superkiepskim, każdy z nas zapamięta tańczącą na rurze Moore już na zawsze. Cielesność Moore imponowała również w głośnej „G.I. Jane”, choć w zupełnie inny sposób. Do obu tych filmów aktorka poddawała się morderczym treningom, ćwiczyła kilka godzin dziennie, uczęszczała na zajęcia tańca czy jogi. Przyzwyczajenia te pozostały jej do dziś. Karierę rozpoczynała jednak zdecydowanie wcześniej, grając w filmach młodzieżowych.
Warto tu wspomnieć komedię romantyczną pt. „Wielkie uczucie” (1984), „To cholerne Rio” z Michaelem Caine (1984), słynne „Ognie św. Elma” z Emilio Estevezem i Andie McDowell (1985), podczas których realizacji aktorka eksperymentowała z narkotykami, co przysparzało jej problemów, „Szalone lato” czy „Ta ostatnia noc”. Wtedy to Moore była jedną z najładniejszych dziewczyn Hollywoodu. Dziś bez wątpienia jest jedną z najładniejszych dojrzałych kobiet. Dobrze by było, gdyby udało jej się uzupełnić filmografię o kilka fajnych pozycji – kino za nią tęskni.