Helena Bonham Carter - wariatka od Burtona

Gdy pojawia się na salonach, ogarnia nas zdziwienie. Gdy u jej boku pojawia się jeszcze Tim Burton – zdumienie to przemienia się w konsternację. O co chodzi? – można by spytać, patrząc na dziwaczną (choć piękną) Helenę Bonham Carter z tymi wszystkimi kolorowymi kreacjami, fantazyjnymi fryzurami, różnymi butami. Burton zawsze rozczochrany, w wielkich okularach (i dobrze skrojonym garniturze) to dla niej partner idealny. Ta najdziwniejsza para wśród aktorów i filmowców to jednak artyści pełną gębą – bez nich Hollywood byłoby smutniejsze. Na początku grała w filmach całkiem zwyczajnych, często kostiumowych. Pojawiła się we włoskiej „Masce” z 1988, „Franciszku” z Mickeyem Rourke, „Hamlecie” z Melem Gibsonem czy „Tam, gdzie chadzają anioły”. Potem przyszedł czas na takie klasowe produkcje, jak: „Jej wysokość Afrodyta” Woody’ego Allena, „Frankenstein” z Robertem De Niro, „Miłość i śmierć w Wenecji” czy „Podziemny krąg”.
Spotkanie Tima Burtona stanowiło wielki przełom nie tylko w jej życiu prywatnym, ale i w karierze. Miała wtedy 35 lat, nie sądziła, że coś w jej sercu może się jeszcze przydarzyć. A jednak. Zaczęło się niestandardowo. Burton powiedział ponoć do niej: „Jesteś pierwszą osobą, o której pomyślałem, że mogłaby zagrać szympansa”. Carter była zachwycona, dosłownie oniemiała i… wystąpiła w „Planecie Małp”. Jej związek z Burtonem jest ponoć trudny. Dwoje ekscentryków nie zawsze potrafią się dogadać. Ich rezydencja dzieli się na dwa osobne mieszkania, prawie ze sobą nie sypiają (Helena robi sobie nawet z ich wspólnego seksu żarty), a jednak wydają się wyjątkowo zgrani. Kłócą się i mają swoje dziwactwa, nie myślą o małżeństwie – jest dla nich zbyt konwencjonalne. Bonham nazywa Burtona prawdziwym wizjonerem - to nieistotne, że ma taką fryzurę – dodaje. Sama potrafi na wielkiej gali pojawić się w butach różnych kolorów.
Od występu w „Planecie małp” stała się ulubioną aktorką Burtona (obok oczywiście Johnny’ego Deppa). Zagrała w „Dużej Rybie”, „Charlie i fabryce czekolady”, „Sweeny Toddzie: Demonicznym golibrodzie z Fleet Street”, „Alicji w Krainie czarów” czy ostatnio w „Mrocznych cieniach”. Jej postacie są zupełnie wariackie, Helena potrafi z ogromnym zaangażowaniem grać wiedźmę lub staruszkę. Na co dzień jednak to kobieta z klasą i arystokratycznym zacięciem. Nieważne w co się ubiera, jej korzenie wciąż są widoczne – to przecież wnuczka brytyjskiego premiera. Helena jest również bardzo gadatliwa i bezpośrednia – często onieśmiela rozmówcę swoimi szczerymi opowieściami, na przykład dotyczącymi perypetii związanych z ciążą i o tym, jak potrafiła obsikać cały plan „Harry’ego Pottera’. Oprócz filmów Burtona Helena ma również wiele innych interesujących ról na koncie. Wymieńmy choćby postać królowej w oscarowym „Jak zostać królem” – sama zresztą była nominowana do najważniejszej nagrody. 11 września miała miejsce światowa premiera „Wielkich nadziei” na podstawie prozy Dickensa, z kolei już 25 stycznia na ekrany wejdą zrealizowani z rozmachem „Nędznicy” Toma Hoopera. Latem z kolei w kinach pojawi się western pt. „Jeździec znikąd” reżysera „Piratów z Karaibów”, gdzie oprócz Heleny zobaczymy również Johnny’ego Deppa. I bez wątpienia nie będzie to normalna rola.