Komedie bez tabu - oburzają i śmieszą jednocześnie

Komedia to jeden z tych gatunków filmów, które cieszą się największą popularnością. Każdy z nas lubi się śmiać. Wiadomo jednak, że nie każdy ma podobne poczucie humoru. Nie trudno więc o komedie w naszym mniemaniu kiepskie, na których śmieje się połowa świata. Nie trudno również o komedie przekraczające granice dobrego smaku lub takie, które są w stanie urazić czyjeś uczucia – jeśli wyśmiewamy coś seryjnie, istnieje duże prawdopodobieństwo, że któryś z obiektów naszego śmiechu, okaże się dla kogoś tematem drażliwym lub świętością. Oto lista komedii, których twórcy nie przejmowali się tym, jak wielu widzów poczuje się urażonych. Te filmy nie wiedzą, co to tabu.
„Żywot Briana” Pokaż „Żywot Briana” komuś gorliwie wierzącemu, a zobaczymy, jak wiele posiada dystansu do siebie i jak dalekosiężne jest jego poczucie humoru. Monty Python z 1979 roku to najlepszy Monty Python z możliwych. Zupełnie bezkompromisowy, prowokujący i dowcipny jak cholera. Parodii Chrystusa nie potrafiłyby przetrawić nadgorliwe babcie i smutne dewotki. Tymczasem przygody rówieśnika Chrystusa, który omyłkowo został uznany za Mesjasza, nie tylko bazują na prowokacji, ale i na błyskotliwym poczuciu humoru. „Always look of the bright side of life!” – wypadałoby zanucić.
„Borat” Kiedy „Borat” zadebiutował na ekranach kin (a było to w roku 2006) jego publika podzieliła się równo na dwa. Na tych – którzy stwierdzili, że to film totalnie idiotyczny, a jego pomysłodawca to prawdziwy baran i na tych, którzy piali z zachwytu, zaśmiewając się na każdej z niewybrednych scen. Borat to fikcyjny reporter z Kazahstanu, który przyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, by poznać amerykańską kulturę. Historię jego podróży wielokrotnie oskarżono o seksizm, homofobię, ksenofobię, przesadną wulgarność, ignorancję i jeszcze więcej jednoznacznych zarzutów.
„Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale baliście się zapytać” Wiadomo, że największe kontrowersje gromadzą się wokół trzech tematów: wiary, seksu i ewentualnie śmierci. Woody Allen w najlepszym stylu nakręcił niegdyś komedię zupełnie bezkompromisową, której cała tematyka skupiała się właśnie na seksie i freudowskich wątkach. To dziwaczny i absurdalny poradnik dotyczący „tych spraw”. Sam Woody Allen występuje tu w stroju plemnika i nawet w tym specyficznym przebraniu daje brawurowy popis inteligencji i osobliwego poczucia humoru. No to jak. Co chcielibyście wiedzieć o seksie?
„Zgon na pogrzebie” „Zgon na pogrzebie” w wersji brytyjskiej (czyli pierwotnej, nie przeróbki amerykańskiej) to kwintesencja angielskiego, czarnego humoru. Farsa, która odbywa się na pogrzebie i łamie wszystkie świętości związane ze śmiercią i żałobie po zmarłym, powoduje nagłe ataki śmiechu, zabawę szczerą i spontaniczną. Film nie jest skrajnie obrazoburczy, jednak delikatnie gra na tych strunach, które zwykle przypisujemy naszej wrażliwości. Śmiejemy się wiec rzeczy, z których według wszelkich zasad i konwenansów śmiać się nie powinno.
„Dogma” „Dogma” Kevina Smitha w 1999 roku zaskoczyła wszystkich. Kolejny film, który spróbował obrazić nasze uczucia religijne, jednak dysponował tak dużym poczuciem humoru, że uznany został za komedię naprawdę dobrą. Rzecz opowiada o dwóch aniołach, którzy za karę zostali zesłani na ziemię. W ich rolę wciela się zgrana i sympatyczna para, dysponująca pokładami poczucia humoru, czyli Ben Affleck i Matt Damon. W historii przyuważmy również Salmę Hayek, Alana Rickmana, a w roli samego Boga pojawi się wokalistka – Alanis Morissette.