Lea Seydoux - kim jest nowa dziewczyna agenta 007?

Gdy zagrała w skandalizującym „Życiu Adeli”, z miejsca zrobiło się o niej głośno. A to za sprawą kilku rzeczy. Po pierwsze: francuski film w reżyserii Abdellatifa Kechiche’a o lesbijskiej miłości dwóch dziewczyn okazał się nad wyraz erotycznym, prowokującym dziełem. Po drugie: wiele mówiło się o wyjątkowo silnym, a nawet destrukcyjnym, zaangażowaniu się w role aktorek, które już w młodym wieku musiały sprostać naprawdę trudnemu doświadczeniu. Po trzecie zaś: to właśnie występ w trzygodzinnej, lesbijskiej epopei sprawił, że cały świat dostrzegł niebanalną urodę Lei. Ta na ekranie objawiła nam się jako niepokorna, niezależna indywidualistka, której mocny charakter spotęgowały zafarbowane na niebiesko, krótko przystrzyżone włosy. Nie każdy wie, że Léa we wczesnych latach młodości chciała zostać śpiewaczką operową. Wychowywała się w wielodzietnej, choć wpływowej rodzinie – to wszak córka francuskiego biznesmena i mało znanej aktorki, a także wnuczka prezesa wytwórni filmowej Pathé. Czy w filmowej karierze pomogły jej więc znajomości? Na pewno do jakiegoś stopnia tak, ale Léa utrzymuje, że jej rodzina wcale nie interesowała się tym, jaką przyszła gwiazda filmowa obierze drogę. Marzenia o karierze operowej porzuciła, gdy okazało się, że jej głos jest po prostu za słaby.
Pierwszy raz na ekranie pojawiła się w filmie pt."Mes copines", potem przyszły kolejne role. Wiedziała jednak od początku, że kariera wyłącznie w rodzimym kinie nie jest do końca dla niej. Lgnęła do Hollywood, a jej słabość do amerykańskiej popkultury była powszechnie znana. No i w ten sposób, po kilku udanych, francuskich rolach, wreszcie pojawiła się u samego Quentina Tarantino w „Bękartach wojny”, by potem wystąpić w „O północy w Paryżu” Woody’ego Allena czy w "Mission: Impossible - Ghost Protocol". Wciąż jednak grała na pierwszym planie, nie było więc powodu, by uciekała od francuskich produkcji. No i wtedy przyszedł przełom. O „Życiu Adeli” usłyszał cały świat. Nie obyło się też bez nagród. Film wbija się w pamięć nie tylko brawurowym podejściem do tematu seksualności czy miłości dwóch kobiet, ale zawiera w sobie także masę mądrych obserwacji na temat naszej obyczajowości, emocji, uczuć, no i… seksu. Léa przyznaje, że była to bardzo trudna, męcząca rola, ale jak na razie również najcenniejsze doświadczenie. Zgodziła się zrobić na planie niemal wszystko oprócz… palenia prawdziwych papierosów. Powrót do nałogu wydawał jej się wiele straszniejszy niż odsłonięcie ciała. Kolejne role Léi to już pełnia Hollywood. Oscarowy „Grand Budapest Hotel”, inspirujący „Saint Laurent” czy wreszcie “Spectre” i rola iście światowa – francuska aktorka została obsadzona jako tak zwana “dziewczyna Bonda”.
Wciąż jednak nie pokusiła się na odejście od kina francuskiego, szczególnie, że w ojczyźnie gra filmy przez wielkie „F”. Mowa tu choćby o kolejnej, prowokującej roli w „Dzienniku panny służącej” opowiadającym o Célestine, która na usługach kolejnych panów domu staje się ich erotyczną fascynacją. Warto wspomnieć, że aktorka pokonała w drodze po rolę samą nagrodzoną Oscarem Marion Cotillard. Czyżby amerykańska statuetka była teraz w zasięgu jej ręki?