Thriller i jego współcześni mistrzowie

Kiedyś największym mistrzem w dziedzinie thrillera był oczywiście Alfred Hitchock i to on stanowi wzór dla wielu adeptów sztuki kinematografii. Swego czasu wzorowo odrabiali lekcje w tej dziedzinie tacy twórcy, jak Brian de Palma, Paul Verhoeven, Peter Weir czy Sidney Lumet. Kto dzisiaj został na polu bitwy? Jacy reżyserowie najlepiej sprawdzają się w budowaniu napięcia i suspensie? Oto krótka lista.
David Fincher David Fincher to niekwestionowany król współczesnego thrillera. To reżyser z wyjątkowym wyczuciem gatunku, który potrafi całymi garściami czerpać z dorobku swoich poprzedników, nie tracąc tym samym własnego, autonomicznego charakteru. Jego kino jest zawsze zaskakujące i trzyma w napięciu do ostatniej minuty. Najnowszym na to dowodem jest oczywiście brawurowa „Zaginiona dziewczyna”, pominięta w oscarowej stawce, ale bardzo doceniona przez publikę. Fincher wydał na świat również takie kultowe widowiska, jak: „Siedem”, „Gra” czy „Fight Club”. Nawet „The Social Network” czy „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona”, w których reżyser odszedł od swojego ulubionego gatunku, ekscytują aż do napisów końcowych.
Chan-wook Park Autor thrillera wszech czasów, kultowego „Oldboya” – absolutnej „lektury obowiązkowej” każdego miłośnika kina. Reżyser, który wyjątkowo ukochał sobie motyw zemsty i przerobił go w swoich filmach na mistrzowski sposób. Ponoć pierwszym filmem, którym się zachwycił w młodości, był „Zawrót głowy” Hitchcocka, co jak widać totalnie zdeterminowało jego twórczość. Chan-wook Park przez lata tworzył na potrzebę rodzimego, koreańskiego rynku, ostatnio jednak zdobył się na amerykański debiut. „Stoker” okazał się widowiskiem udanym i nad wyraz intrygującym, niestety nie tak błyskotliwym, jak poprzednie jego filmy, być może dlatego, że został zrealizowany na podstawie obcego scenariusza – wcześniej reżyser sam pisał fabuły do swoich filmów.
Christopher Nolan Jednej z mistrzów współczesnego thrillera, który z powodzeniem przeniósł reguły gatunku do adaptacji komiksowej. „Batmany”, które wyszły spod jego ręki, nie tylko okazały się czymś więcej, niż opowieścią o popularnym superbohaterze, ale wyznaczyły ekranizacjom komiksów nowy kierunek, narzuciły trend uwiarygodniania komiksowych historii i przedstawiania ich w pełnej napięcia, mocnej formie. Nolan to nie tylko człowiek od komiksów. Trzeba pamiętać, że nakręcił również takie świetne thrillery, jak „Memento”, „Bezsenność”, „Prestiż” oraz brawurową „Incpecję”. Ostatnio sprawdził się jako autor thrillera w konwencji science-fiction, kręcąc ryzykowny i bardzo autorski „Interstellar”.
Martin Scorsese Martin Scorsese to człowiek orkiestra. Reżyser, który potrafi uporać się niemal z każdym gatunkiem – od reportażu, poprzez film kostiumowy, kino gangsterskie, sportowe, obyczajowe, aż po bajkę dla dzieci. Najlepiej czuje się jednak w obrębie dreszczowców. Wśród najbardziej kultowych filmów w jego dorobku wymienić można choćby „Taksówkarza” czy „Przylądek strachu”. Scorsese nadal jest w formie jeśli chodzi o tego typu kino. To przecież on stworzył jeden z najlepszych thrillerów ostatniego dziesięciolecia – „Wyspę tajemnic”.
Denis Villeneuve Nowa twarz w świecie thrillera. Początkowo Villeneuve spełniał się w rodzimym, kanadyjskim filmie, jakiś czas temu jednak świetnie odnalazł się w kinie hollywoodzkim. Zaczął od oszczędnego i na swój sposób skromnego thrillera pt. „Labirynt” z główną rolą Hugh Jackmana, który okazał się solidnym widowiskiem robionym nieco na modłę filmów sprzed lat. Niedługo później nakręcił nieco bardziej artystycznego i niejednoznacznego „Wroga”, utwierdzając widzów w przekonaniu, że naprawdę potrafi budować atmosferę. Mówi się, że to on nakręci sequel „Blade Runnera”.
Roman Polański Na koniec rodzime nazwisko – marka, która w Hollywood miesza już od dawna. Polański ma na koncie wiele znakomitych thrillerów – od „Lokatora”, „Frantic” i prowokujące „Gorzkie gody”, poprzez „Śmierć i dziewczynę”, „Dziewiąte wrota”, aż po „Autora widmo”. Ostatnio lepiej czuje się w kameralnym, teatralnym kinie, jak „Rzeź” czy „Wenus w futrze” – ale nawet w tych gatunkach spełnia podstawową zasadę dobrego dreszczowca – trzyma w napięciu aż do ostatniej sceny.