Słynni wąsacze - symbol PRL-u w hollywoodzkich filmach

Dzisiaj wąsy są już przeżytkiem. Kojarzą nam się z zeszłą epoką, PRL-owską szarzyzną, innym, gorszym światem. Pokolenie Polaków, którzy przeżywali własną młodość w tamtych właśnie czasach, dzisiaj jeszcze trwają przy swoich wąsach uparcie, tworząc wizerunek poczciwego „Mietka” ze swetrem we wzory i reklamówką w ręce. Najbardziej znanym i wzbudzającym sympatię Polaków wąsaczem jest Adam Małysz. Młodzi już jednak z wąsów rezygnują. Od czasu do czasu tylko jakiś stary film obejrzany w telewizji przypomni nam, że można było wąsy nosić z klasą.
Charles Bronson, Życzenie śmierci Wąsy potrafią wzbudzać szacunek. Spójrzmy na takiego Charlesa Bronsona w „Życzeniu śmierci” – który z zimną krwią postanawia wymierzać sprawiedliwość, mszcząc się za krzywdę swojej żony i dzieci. Ma tu trochę image jak glina z dawnych lat – gliną jednak nie jest. To architekt, którego doświadczenie życiowe pchnęło na niebezpieczną i brutalną drogę. Nie zawsze Charles Bronson nosił wąsy – nie miał ich ani w „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie”, ani w „Siedmiu wspaniałych”. Mimo to wąsy nieodłącznie kojarzą się z jego twarzą.
Robert Redford, Butch Cassidy & Sundance Kid Inaczej jest w przypadku Roberta Redforda, który kojarzy się raczej z twarzą gładką jak pupcia niemowlęcia. W wąsach zobaczyć go mogliśmy na przykład w westernie „Butch Cassidy & Sundance Kid”. W filmie partnerował mu Paul Newman, w tej roli beztroski i zabawny. Redford był zgoła inny – bez poczucia humoru, raczej milczący, budził szacunek i strach – może przez te wąsy? W tym czasie kobiety traciły dla niego głowę – był Bradem Pittem i Ryanem Gosslingiem w jednym, był jedynym słusznym Sundancem Kidem, była naprawdę dobry.
Samuel L Jackson, Pulp Fiction Jules Winnfield to jedna z najbardziej kultowych postaci filmu w historii filmu. Jego krwiste monologi zakorzeniły się w popkulturze, jak mało które, z kolei sylwetka Samuela L Jacksona z niewielkim afro i długimi wąsami jest do dziś jednoznacznie rozpoznawalna – mimo że od premiery „Pulp Fiction” minęło już 18 lat. Od tamtej pory Jackson kreował różne postacie – od Shafta po Nicka Fury, rola u Tarantino pozostała jednak tą najważniejsze i najbardziej charakterystyczną. Tak na dobrą sprawę, przyglądając mu się dzisiaj, można ulec wrażeniu, że nic przez te lata się nie zmienił. Tylko wąsy zniknęły – Jackson jest wciąż taki sam.
Danny Trejo, Machete Czas na bardziej współczesny przykład. W „nowoczesnych” filmach również występują wąsy i to nie tylko na twarzach nieudaczników i ciamajd. Trudno byłoby nazwać ciamajdą Danny’ego Trejo, czyli tytułowego Maczetę. Trudno by było również stanąć z nim twarzą w twarz, kpiąc z jego zarostu i narazić się tym samym na gniew. Czołowy oprych współczesnego kina, etatowiec filmów klasy B – żadne wąsy nie wzbudzają tyle respektu, co u Danny’ego Trejo.
Burt Reynolds, Mistrz kierownicy ucieka Czy pamięta ktoś jeszcze Burta Reynoldsa? Niegdyś obiecujący aktor, w którym rzesze fanów pokładały nadzieję, przepadł wraz z kiepskimi rolami w kiepskich filmach. Jedna z jego wcześniejszych ról zapadła widzom w pamięć wyjątkowo mocno. Reynolds jako uciekający mistrz kierownicy nie miał sobie równych. Zabawny, zawadiacki, niedościgniony i wąsaty. Wąsami zachwycał również w „The Cannonball” z Rogerem Moorem i z Farrah Fawcett. Dlaczego już nie robi się takich filmów? – westchną niektórzy. Bo nie ma już takich wąsów!
Tom Selleck, Trzech mężczyzn i dziecko Tom Selleck – potwierdzi niejedna kobieta – to prawdziwy facet, mimo tej gęstej szczoty, która widnieje pod jego nosem. Wysoki, przystojny, z poczuciem humoru. Co tam jego rola w „Magnum” – najfajniej Sellecka oglądało się w "Trzech mężczyznach i dziecku”. Pamiętacie ten film? Ciepło, przyjemnie i wesoło. Takich komedii i takich wąsaczy, tez już dzisiaj nie znajdziecie.