Tymon Tymański - naczelny freak polskiej kultury

Tymon Tymański mógłby być uważany za niezłego jajcarza. Dużo żartuje, często się zgrywa, prowokuje. Mówi okropnie dużo, strasznie szybko i emocjonalnie, obficie przeklina, bez skrupułów dzieli się tym, co tak naprawdę myśli. Kulturę jednak i swoja twórczość traktuje najzupełniej poważnie. Gdyby tak nie było, już dawno wliczyłby się w krąg celebrytów, artystów showmanów, którzy zarabiają kupę kasy na kolorowych, telewizyjnych show. Tymon nie dał się skusić, mimo że jest naprawdę medialny. I niepoprawny, co przecież podoba się szerokiej publice. Ten jednak otwarcie krytykuje katastrofalną sytuację w mediach, bezmyślną komercjalizację, muzyczne programy rozrywkowe. Obecnie pracuje nad polskim musicalem pt. „Polskie gówno”, który ma stanowić rozrachunek z polskim show-biznesem. Zaimponował wielu, kiedy odmówił występu w Idolu. Proponowano mu 300 tysięcy, w zamian za zastąpienie Kuby Wojewódzkiego. Nie zgodził się, choć w wywiadach przyznawał, że pokusa takiego (łatwego) zarobku była ogromna. Jako zdeklarowany nonkonformista nie mógł jednak się zgodzić. Twierdzi przecież, że popularne obecnie programy rozrywkowe produkują masowo gwiazdki z dobrym głosem, ale bez żadnej osobowości. Nie unika jednak telewizji – w zeszłym roku mogliśmy oglądać go w kulturalnym programie emitowanym w telewizji publicznej w godzinach raczej nocnych. Muzyka stanowi najważniejszą część życia Tymona. Już w szkole podstawowej próbował grać. W liceum tworzył własne zespoły, komponował. Na studiach z kolei zaczął działać w performerskiej grupie poetyckiej TotArt, słynącej z anarchicznych ekscesów (np. wyświetlanie filmów porno z podłożonymi dźwiękami kolęd). W 1988 założył zespół Miłość, którego zasługi dla polskiej muzyki jazzowej są niepodważalne. Sześć płyt, kilka prestiżowych nagród, uznanie krytyków - mówią same za siebie.
Największą sławę w swej niszowej działalności zyskał dzięki alternatywnemu zespołowi Kury. Pierwsza płyta Kur weszła na rynek w 1995 roku. Komercyjny sukces przyszedł wraz z następnym albumem, P.O.L.O.V.I.R.U.S., nagrodzonym zresztą Fryderykiem i okrzykniętym przez krytykę jednym z najważniejszych albumów lat 90. Płyta sprzedała się w sporym nakładzie 25 tys. egzemplarzy i przez kilka lat była nieosiągalna z powodu wyczerpania zasobów i zamknięcia wytwórni Biodro Records. Reedycja miała miejsce w roku 2007. Czym P.O.L.O.V.I.R.U.S. podbił serca dużo większego niż dotychczas grona fanów? Pierwotnie album miał być, według Tymona, najgłupszą płytą na świecie, czyli kompilacją hitów nieistniejących zespołów uprawiających różne style muzyczne. Tym samym aspirował do bycia rozrachunkiem z polską muzyką lat 80. I 90. W istocie Tymon wraz z Kurami sparodiował kilka muzycznych zjawisk, charakterystycznych dla mijających właśnie wtedy czasów. Są tu utwory w prześmiewczy sposób nawiązujące do disco-polo, metalu, techno, rapu czy poezji śpiewanej. Kabaretowy styl podbił serca odbiorców, którzy zapragnęli pośmiać się z samych siebie i ze swoich gustów muzycznych. Jest jeszcze wiele projektów muzycznych, które zainicjował Tymon. Wydawał płyty jako członek lub lider takich zespołów, jak: Czan, NRD, The Users, Masło, Tymon i Trupy. Jednak sukces Kur nie został powtórzony, a one same zostały rozwiązane w 2003 roku. Trzeba jednak mieć na uwadze fakt, ze sukces w pojęciu tego niekonwencjonalnego artysty może znaczyć coś zupełnie innego, niż dla przeciętnego, znanego z radia piosenkarza. Obecnie Tymon prowadzi dwie alternatywne kapele: Tymon&The Transistors oraz Tymański Yass Ensamble.
Szerszej publiczności artysta dał się poznać jako aktor. Wystąpił w filmie „Segment’76” i w „Weselu” Smarzowskiego. Do tego ostatniego stworzył również ścieżkę dźwiękową. Zagrał tutaj szefa orkiestry i na potrzebę gorzkiego odzwierciedlenia rzeczywistości polskich, pijackich wesel nagrał unowocześnioną wersję słynnego „Białego misia”. Historia niszowej i bezkompromisowej kariery Tymona Tymańskiego nie jest w stanie odzwierciedlić jego niekonwencjonalnej postaci. Choć niektóre fakty z jego życia mogą naprowadzić nas na trop prawdziwego freaka (Tymon w wieku 33 lat związał się z 15-klatką, córką swojego przyjaciela Roberta Brylewskiego), to warto zacząć go poznawać właściwą drogą. Poprzez słuchanie jego kawałków, wizytę na koncercie, lekturę udzielonych przez niego wywiadów. A do powiedzenia Tymon ma naprawdę wiele. Mimo że wydaje się być autentyczny, wiarygodny, przyznaje że lubi ściemniać i kreować. Kokieteria i przewrotność to cechy prawdziwego artysty.